Wat zoek je eigenlijk op deze site? tikte mijn chatpartner.

De automatische spellingscorrector maakt op het moment dat ik deze flard schrijf voor het gemak direct schatpartnervan het hem onbekende woord in de vorige zin. Hij heeft goed in de smiezen naar wie ik op zoek ben: een partner die ik als een schat kan zien. Een lieverd, maar ook een schat als in een berg spreekwoordelijk goud. Tijdens het chatgesprek (schatgesprek: een gesprek om in te schatten of iemand leuk genoeg kan zijn om er in een later stadium verliefd op te worden) werd ik nog niet gewezen op alle woorden met schat-voorvoegsel, dus daar gaf ik het antwoord dat ik meestal geef.




Ik zoek eerder een wie dan een wat, als ik eerlijk ben. Ik zoek een intelligente man die niet emotioneel eenzelvig is. Soms gebruik ik ook ronduit het woord autist. Nu bevond ik mij nog helemaal aan het begin van de conversatie en woog ik mijn woorden zorgvuldiger.
De andere zijde tikte: Haha …

Haha… of haha ik ben zeker geen autist, geldt als het standaard antwoord dat ik dan krijg. Ik wachtte af of er nog iets origineels volgde. Zelf had ik ook een vraag kunnen stellen, maar die avond was ik lui.
Wat betekent Muzza, is dat je echte naam?

Een inwendige zucht. En een interne autocorrectie: ik ging die man een eerlijke kans geven. Misschien stelde hij de leuke vragen pas na de vragen over schuilnaam, beroep, hoe lang ik ben en of ik kroost heb. Muzza is een balorige fonetische verbastering, schreef ik. Van muts … soms heb ik even genoeg van al het serieuze gepraat hier.

Het bleef een poos stil. Balorig ken ik, las ik toen. Dat is dat kinderspeelparadijs, toch?

Er stond geen lachebekje achter. Ik zag drie puntjes die dansbewegingen maakten, dat betekende dat de overkant nog typte. Gelaten wachtte ik af wat er zou verschijnen.
Maar fonetisch ken ik niet, wat betekent dat?

Op chatsites kan het er ongedwongener aan toe gaan dan op een datingsite die met profielen werkt. Etalageteksten staan vaak bol van beweringen over de aanwezigheid van een geweldig IQ, EQ, humor en originaliteit, maar hoogstzelden geeft de bewuste tekst daadwerkelijk blijk van deze zienswijze. Ook veel e-mailberichten ondermijnen wensgedachten over aangename verrassingen.

Sommige mannen begrijpen wel hoe ze zichzelf moeten profileren. 
Ik leef als een soort Anton Heyboer samen met de drie zusjes Zanussi. De ene is frigide, ik geef haar mijn bederfelijke etenswaren in bewaring. De andere doet m’n was, wit of zwart, en de derde klaagt over te weinig afwas. Misschien moet je eens komen eten?
Had deze man er niet ook uitgezien als een Anton H type, dan had ik op zijn tekst gereageerd. 
Ik houd van mensen die tussen de regels door kunnen lezen. Maar op datingsites kan ik de regelafstand helaas niet vergroten, waarmee ik mijn leeftijdscategorie, de leesbrilbehoeftigen, benadeel…
Deze grapjas benadeelde zichzelf, omdat hij geen foto had geplaatst. Althans, dat was voor mij de reden geweest om niet het stof van mijn schrijflust te blazen.

Waarom verdeed ik mijn tijd met die vaak domme kletsgesprekken? 
Sorry, ik denk niet dat wij een match zijn, tikte ik naar mijn zeker-niet-schatpartner.