Ik heb een verrassing voor je als je mijn huis binnenkomt, appt de man met wie ik eind van de middag een date heb.
Wat zal ik daar op antwoorden?
Je hoeft je geen zorgen te maken, hoor! typt hij tijdens mijn aarzeling.
Ik ga niet raden, schrijf ik terug. Als ik het raad, is jouw verrassing weg.
Ik zet twee latte macchiato’s op de ontbijttafel en kaap de laatste plak rosbief. ‘Vanavond ga ik wijn drinken met die man met wie ik gisteren zo leuk heen-en-weer aan het schrijven was,’ zeg ik tegen mijn dochter.
‘Oh, Paul the wineguy.’ Trix laadt behoedzaam een zo groot mogelijke hoeveelheid stevig melkschuim op haar lepel.
‘Ik heb mijn nieuwe vriendin op de komkommerafdeling van de Jumbo ontmoet,’ zegt Edzo. Zijn lach klettert mijn iPhone uit. ‘En toen koos ze natuurlijk uiteindelijk voor mijn komkommer.’
We begonnen als date, nu zijn we voor het vierde jaar kennissen die af en toe contact hebben. Als je niet bot wilt zijn, kan het verwateren wat langer duren.
‘Heel cliché.’ Ik doe mijn best om het neutraal te laten klinken.
‘Schrijf je nog blogs?’ vraagt Edzo.
‘Toen hij haar in de supermarkt zag dralen bij de verse groenten, wist hij wat hij die avond wilde eten: stoofschotel met pittige kip.’
Edzo grinnikt. ‘Zo denkt een vrouw,’ zegt hij. ‘Ik ben een man.’
‘Dat was me niet ontgaan,’ zeg ik.
‘Verse stamppot,’ zegt Edzo.
‘Bespaar me het vlees?’ vraag ik hoopvol.
Dovemansoren. ‘Ze-ker niet vegetarisch.’ Edzo spreekt beide lettergrepen van het woord zeker beklemtoond en met een tussenliggende pauze uit.
In de vakantie ploeterde ik in het huis van kennissen die op wintersport waren. Ik schilderde een keuken en een forse woonkamer. Zelfs professionele verf schermde met loze beloftes, de lange bordeauxrode muur kleurde pas na drie lagen vlekkeloos wit en het plafond met onregelmatig stucwerk was eveneens rampzalig. Eindeloos sleepte ik heen en weer met zware meubels en verfkleden. Pas je op dat je de wanden niet met hartjes beschildert? appte Ervin terug, toen ik een foto stuurde van het slagveld. Hij was in zijn vakantiewoning en op die twee appjes na hadden we geen contact, maar het deerde me niet, ik vertrouwde op zijn toezegging dat we elkaar deze week zouden treffen voor een tweede date. De meeste liedjes op mijn iPod gingen over liefde. Zonnige nummers of zielige, ik zong ze allemaal luidkeels mee.
Prachtige vrouw ben je, typt hij in de chatbox van Tinder.
Dankjewel, tik ik terug. Dat is een aangenaam begin van de dag. Ik zet er een knipoogsmoeltje bij.
Ik ben bankier. Private banking, zet hij z’n pauwenveren uit.
Dat is thrillseeking voor mij, een bankier … haha.
aiD heeft een noviteit: quizzes. Je mag zelf de dilemma’s bedenken, eerst drie meerkeuzevragen en als deze goed beantwoord zijn, mag je losgaan op drie voorgeschotelde open vragen.
Amsterdam, Amstelstation. De afgelopen week heb ik weinig anders gedaan dan schrijven, nu is het vrijdagavond. Ik ben ruimschoots te vroeg en het restaurant waar ik heb afgesproken, wil ik nog niet bezoeken. Ik verbeid de tijd liever op het station, mensen kijken. Mensen die onderweg zijn naar, altijd onderhoudend.
Koopavonddrukte, in het café heb ik de enige vrije tafel veroverd. Ik had gehoopt dat Max − klassiek, lichtelijk verweerd studentikoos type − er al zou zijn om zich van deze taak te kwijten, ons voortraject wekte de indruk dat hij op een prettige manier weet hoe het hoort. Even later de beruchte eerste tien seconden van elkaar zien, een waarschijnlijk niet.
Onze fascinatie voor elkaar was in het begin als een dartel kind. Na de geslaagde revalidatie van onszelf deden we een poging om ook de onbevangen vrucht te reanimeren, die zo dwars de puberteit in drensde. We stortten een vlakker pad over het oude asfalt met gaten en scheuren, stapten in een beter verende bolide en startten de motor. Het duurde niet lang voordat er op het dashboard een nijdig rood lampje ging branden. Ook al bereid je je nog zo goed voor, er is altijd wel iets waar je nét geen rekening mee houdt.
‘Voor de liefde zou het funest zijn,’ zeg ik.
‘Hoe kom je daar nou bij,’ antwoordt mijn vriendin. ‘Voor de liefde is het ideaal!’
Hoe gaat het met je? appt hij. Ik heb zaterdag een date.
Spannend, tik ik terug. En op maandag: Hoe was je date?
Het was fijn, schrijft hij. Maar elke eerste ontmoeting is bijzonder wanneer je iemand leuk vindt.
zij wil iemand die voor haar gaat
hij kan zich niet helemaal aan haar geven
_____________________________________________ +
de uitkomst is negatief
Met pianovingers bespeel ik de toetsen van mijn iMac, verbaasd beluister ik de klanken.
De volschrijver van een lifestyleblog predikt dat je elke avond voor het slapengaan drie eieren moet leggen. Ze staan voor taken die je de volgende dag wilt uitvoeren en wanneer je ze tevoren opschrijft, verlummel je minder tijd. Gisteravond konden de eieren me gestolen worden, vandaag ben ik vrij en mag ik tijd verkwisten op mijn mobiel.
Hans gaat naar het toilet. Ik neem de ruimte van het restaurant in me op, vastbesloten om niet clichématig op mijn telefoon te kijken.
‘Loop je een eindje met me mee?’ vraag je.
Jouw hand vlecht zich in de mijne alsof het niet de eerste keer is. Onze passen zijn verrassend snel in cadans. We gaan nergens heen in deze oude stad, hier lopen, onwennig vertrouwd, is voorlopig het doel.