‘Voor de liefde zou het funest zijn,’ zeg ik. 
‘Hoe kom je daar nou bij,’ antwoordt mijn vriendin. ‘Voor de liefde is het ideaal!’

‘Je bedoelt dat die mannen altijd verre reizen willen maken?’ 
‘Ook. En het maakt je lekker onafhankelijk.’ 
‘Had je gedroomd, binnen een paar maanden ben je een onzeker wrak.’
‘Hoe kom je daar nou bij?’ 
‘Dat is ook zo met vrouwen die hun oogleden laten liften, aan de botox gaan, en hun vetkwabben door de slangen van een chirurgijn laten leegslurpen.’
‘Kun je ook doen,’ zegt mijn vriendin. 
‘Vind je dat ik dat nodig heb?’ acteer ik alvast broosheid. ‘Kijk, zo gaat dat dan. Je streven om meer zelfvertrouwen te krijgen, pakt juist averechts uit. Voor je het weet, maak je je druk om elk vlekje waar de ouderdom je mee siert.’
‘Sieren? Noem jij het zo?’ 
‘Ach, het hoort erbij. Jur vond alles aan mij leuk, lief en lekker. Ook de dingen waar ik zelf wat minder blij mee ben,’ zeg ik. ‘Was,’ verbeter ik lachend. ‘Jur was de best denkbare oppepper voor mijn ego. Hij verzachtte mijn rimpels en liftte mijn humeur.’ Slechts de geestelijke verschillen vertroebelden wat we aanvankelijk met elkaar voor ogen hadden. 
‘Rijkdom zou je liefdeskansen aanzienlijk vergroten,’ zegt mijn vriendin. ‘Net als wanneer jouw roman een bestseller wordt.’
‘Ik hoop wel dat ik voor die tijd onder de relatiepannen ben,’ zeg ik. 
‘Daarna heb je meer keus,’ zegt mijn vriendin. Ze doet alsof ze serpentines werpt.
‘En nooit meer zekerheid,’ verzucht ik. 
‘Je hebt sowieso nooit zekerheid.’ 
Dit principe beaam ik. ‘Maar daarna moet ik vaker gissen of het die vent nou om mij gaat, of dat hij het vooral stoer vindt om een tijdje met de schrijfster te verkeren. Zolang ik mij Assepoester mag wanen, bestaat de prins misschien ook.' Ik veeg een stofje van mijn pumps. 
Mijn vriendin kijkt glazig. ‘Lijkt me heerlijk, alle mannen aan je voeten,’ zwijmelt ze.




‘Wat denk je, kunnen we al kijken?’ vraag ik.
Mijn vriendin pakt haar tas. Ik ken de combinatie van serienummer en getal, waarmee ik elke maand automatisch meespeel in de Staatsloterij, van buiten. Dat is ook exact de reden waarom ik de toekomstige miljonairs blijf sponsoren. Stel je voor dat mijn lot mijn lot niet meer is en dat ik op een dag heel zuur moet ontdekken dat al mijn trouwe bijdragen voor niets waren…
‘Jammer, alleen een eigen-geldje,’ zegt mijn vriendin.
‘Hoera, ik blijf ook arm,’ zeg ik. ‘Voorlopig dan, totdat ik eindelijk die liefdesloterij win.’